Η έννοια της πολιτιστικής διπλωματίας, καταρχήν, ηχεί κάπως αδόκιμα στα αυτιά των Ελλήνων φοιτητών, που, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης, αγνοεί τη σημασία της. Apriori λοιπόν αναδύεται ένα οξύμωρο σχήμα, που προκαλεί όχι μόνο ακαδημαϊκό, αλλά και πρακτικό ενδιαφέρον. Ενώ λοιπόν η χώρα μας έχει να επιδείξει μία τρισχιλιάχρονη βαριά και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, γίνεται από την πρώτη στιγμή αντιληπτό ότι δεν έχει κεφαλαιοποιήσει αυτό το βαρύ φορτίο, προκειμένου να προωθήσει τις εθνικές της επιδιώξεις και να διαμορφώσει συνθήκες υπεραξίας στο πολιτικό και οικονομικό της σύστημα, αλλά και να σταθεροποιήσει το ρόλο της στο διεθνές επίπεδο.

Συνακόλουθα, η επαγωγικά γνωσιολογική προσέγγιση του ρόλου του πολιτισμού στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής και διπλωματικών διαπλοκών αποτελεί αδήριτη ανάγκη. Μετά ταύτα, επιχειρείται αρχικά μία ιστορική αναδρομή, στην οποία περιγράφονται οι περιπτώσεις εκείνες που γνωστοποίησαν έγκαιρα στο αέναο διεθνές σύστημα, στη χρονική και χωρική του διαδρομή τη σημασία της πολιτιστικής διπλωματίας. Μέσα απ αυτό το αφήγημα, ανακύπτουν εννοιολογικές προσεγγίσεις για τη σχέση της με άλλα πεδία, όπως αυτό των διεθνών σχέσεων, της άσκησης πολιτικής, στις όποιες μορφές της (ήπια ή σκληρή ισχύς), για τη σύγκρουση των πολιτισμών. Μετά από την κατανόηση αυτής της πολυχρησιμότητας της π.δ. εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα όσον αφορά τους φορείς άσκησης της π.δ. καθώς και ποιοι είναι αυτοί που την ασκούν και από ποιους ασκείται. Σταχυολογώντας, μετά την πρώτη επαφή του αναγνώστη με τη θεματική του εγχειριδίου, έχει ήδη οδηγηθεί στη διαμόρφωση μίας γενικής, συνοπτικής, αλλά και σφαιρικής εικόνας του υπό πραγμάτευση αντικειμένου.